Şiir de vezin ve kafiye anlaşını çok katı bir biçimde savunmuş olmasının nedenini şöyle anlatır. “Benim şiirimde vezin vardır, kafiye vardır ama ben ne vezin düşkünüyüm ne de kafiye mutassıbı. Onun dışında herkez biliyor ki, bugün hatta ‘anlamsız’ dedikleri gençleri bile seven ve zevkine varan bir adamım... Vezin ve kafiye üzerinde ayak direyişim, başladığım bir şeyi en iyi şekilde bitirme çabasından kendimi yoksun kılmamak içndir”

BÜYÜK OLSUN

Ben büyük şarkıları severim; büyük olsun.
Deniz gibi, gökyüzü gibi herşey ve mahzun.
Seviyorsam seni, aşk ölümsüzdür gönlümce,
Aşıksam, kadınım değil tanrıçasın, ece..
Denizler yolculuğa çağırır durur da beni
Gitmem düşünerek geri döneceğim günü.
Ben büyük rüzgarları severim; büyük olsun
Aşkım da, özlemim de hepsi, herşey ve mahzun.
İnsan bir yanınca Kerem misali yanmalı.
Uykudan bile mahşer gününde uyanmalı.