“Şiir coşku verici bir matematiktir, diyorum. Ögeleri somut bir soyutlamadır diyorum.Kesin olmalıdır, diyorum. Şiirin benim için cayılmaz nitelikleri olan yapı içinde, uyum içinde, kesinlik içinde öyle. Bir bakıma matematiksel bir çalışmayı gerektiren şiirde, ölçüsü de, nitelikleri de matematiksel olarak açıklanamıyor. Çağdan çağa, kuşaktan kuşağa, ülkeden ülkeye, insandan insana değişen yarı karanlıkta bir görünüşleri var. Şiirin kesinliğiyle de, matematiksel yöntemiyle de karşıt bir durum. Bu bakımdan şaşırtıcı bir durum.”

GÜNEŞ BATTI

Güneş battı, gökyüzü kan kırmızı,
Kuşlar uçuştu uzağımdan bir dizi
Dokundum, gecenin soğuk duvarı,
Aydınlığım büyüyor sana doğru.
İnci boncuk, ipekle şal, fildişi,
Yıldız avlıyorum, aylar, göktaşı,
Yanık havalar, ıtır ve yasemin,
Rüzgarıyla düşsel eteklerinin.

Dağ ve gök uzağa kaydı, yok şimdi,
Anıların torbasında ikindi,
Öyle ve sabah, gize döndü doğa,
Martıyla bulutun dudak dudağa
Öpüştüğü o çok durgun, çok sıcak
Günün sonu, yağmur yağdı yağacak,
Eski deniz yükseliyor içimde,
Işıkla gölge dolandı saçında.

Ve iri bir gül gibi koktu Zaman,
Gel bu karabasının dumanından
Soyun, işte yazgımız, işte şiir,
Yüzümüze gözümüze bulanır;
Lambayı yak, aydınlansın ortalık,
Işısın ayna, dolap, fincan, kaşık,
Şeytanın olduruveren olmazı,
Közlü ocağına koy çayımızı.